Prikkelarme voorlichting: een rustige kennismaking voor neurodiverse studenten

Hoe kwamen jullie op het idee van een prikkelarme voorlichting?
Mario: ‘Samen met collega’s uit het Marketing & Communicatienetwerk van Fontys onderzochten we tijdens een aantal droomsessies of er vraag is naar een prikkelarme voorlichting. Toen ik recent overstapte naar Fontys op locatie Nexus, viel het me op dat we hier relatief veel neurodiverse studenten hebben. Denk aan studenten die AD(H)D of autisme hebben. Zij hebben soms net wat anders nodig, zoals helderheid over de planning en verwachtingen. Uit ons onderzoek bleek dat juist deze studenten een open dag liever overslaan. Hoogste tijd dus om dat plan weer van de plank te halen, zeker omdat dit goed aansluit bij de ambities van Fontys en bij onze visie rondom ‘Fontys for Society’. Daarom klopte ik aan bij Floor.’

Floor: ‘Ik vond het meteen een goed idee en dacht: laten we een pilot draaien. Als instituut hebben wij Bèta Ritme in huis, een plek waar onze studenten terecht kunnen voor studentenbegeleiding. Binnen Bèta Ritme lopen andere Fontysstudenten stage, zoals Beau vanuit HRM en Laurens vanuit Toegepaste Psychologie. Die ondersteuning is waardevol, want om dit goed te organiseren, heb je wel wat mankracht nodig. Omdat ik wist dat er genoeg ondersteuning was, dacht ik: laten we het gewoon proberen.’

Hoe ziet een prikkelarme voorlichting er precies uit?
Floor: ‘We hebben de prikkelarme voorlichting gekoppeld aan onze reguliere open dag, omdat dan het hele gebouw al ingericht is voor een goede kennismaking. Maar voor deze studenten doen we het net even anders. Uit ons onderzoek bleek dat het belangrijk is om duidelijk te communiceren over de planning. Daarom kregen alle inschrijvers binnen 48 uur een appje met alle uitleg, zo was duidelijk wat ze konden verwachten. Ook kort voor de open dag zelf ontvingen de deelnemers een bericht met de dagplanning en de naam van de begeleider.’

Beau: ‘Wij hebben de studenten bij de ingang van het gebouw opgevangen, zodat ze niet zelf het grote gebouw binnen hoeven te stappen.’

Laurens: ‘We zorgden voor voldoende rustmomenten. We liepen bijvoorbeeld even een leeg lokaal in om rustig iets uit te leggen of haalden een docent erbij voor een-op-een uitleg.’

Was het een succes?
Floor: ‘Jazeker. Zonder dat we de prikkelarme voorlichting actief gepromoot hadden, waren er binnen een week al vier aanmeldingen. Toen heb ik op de rem getrapt. Het leek me belangrijk om de eerste keer in te steken op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Ik weet zeker dat we anders nog meer belangstelling hadden gehad.’

Laurens: ‘We kregen zowel van de jongeren als hun ouders complimenten. Echt heel leuk om terug te horen. Een moeder zei bijvoorbeeld na een tijdje: ‘Volgens mij heb je nu wel genoeg prikkels gehad’. Maar haar zoon was juist helemaal enthousiast geworden en wilde zelfs nog een proefje in het lab. Zijn moeder was verrast en blij dat deze dag zijn passie aanwakkerde. Hij had aan het einde van de voorlichting nog energie over, in plaats van helemaal leeg te zijn. Echt een verademing voor hem.’

Volgend jaar weer dus?
Mario: ‘Ja, ik denk zeker dat we hiermee aansluiten op een behoefte. Mensen vragen wel eens: ‘En hoe gaat dat als ze hier studeren? Dan moeten ze toch ook ‘meedoen’ met de rest?’ Enerzijds klopt dat, maar doordat we aandacht hebben voor ieders behoeften en persoonlijke eigenschappen hebben deze studenten veel meer mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Bijvoorbeeld door middel van Talentgericht onderwijs en steunpunten. Daarnaast kunnen ze na een open dag ook meedoen met proefstudeerdagen waarin ze écht ervaren hoe ons onderwijs er in de praktijk uitziet.’

Floor: ‘Bij onze open dag in januari kunnen we het groter aanpakken! Beau en Laurens gaven al aan dat ze hier goede ideeën over hebben, dus binnenkort plannen we een evaluatie in. En wie weet volgen meer instituten ons voorbeeld.’

Mario: ‘Ik denk dat het heel belangrijk is dat alle studenten zich goed kunnen oriënteren en niet zomaar een studie kiezen omdat ze opzien tegen een open dag. Iedereen moet dezelfde kans krijgen om zich goed te oriënteren. Dus ik zou zeggen: waarom niet?’