‘Ik kan me niet meer voorstellen dat ik daar alleen zou staan’

De studenten van de master Educational Needs (onderdeel van Fontys Opleidingsctrum Speciale Onderwijszorg) werken al in het onderwijs, maar willen zich verder verdiepen in hun vak. ‘We hebben een heel diverse groep studenten: van een leerkracht in het kleuteronderwijs tot een docent aan een hogeschool. Hun leeftijden variëren van begin twintig tot in de zestig. En ze kiezen zelf waar ze zich in willen specialiseren, van autisme-deskundige tot complex gedrag-specialist’, schets Anouk.

Al die mensen met allemaal een andere achtergrond zitten bij elkaar in een studiegroep, een zogenaamd leerteam. Daar zitten soms wel dertig studenten in. De een doet de opleiding in anderhalf jaar, de ander in tweeënhalf jaar. Als je dan alleen voor zo’n groep staat, doe je ze echt tekort,’

Intensieve begeleiding
De begeleiding van de studenten is zeker in de eerste maanden een intensief proces. ‘Onze studenten staan met één been in de praktijk, maar zijn tegelijk bezig om meer onderzoeksmatig naar het onderwijs te kijken. Welke theorieën zijn er? Doe ik wel de juiste dingen als ik voor de klas sta?’In de loop van de opleiding worden studenten steeds zelfstandiger. ‘In het begin ga je er echt bij zitten om voor te doen wat de bedoeling is, en als docent neem je steeds meer afstand. Het is een beetje het Montessori-systeem: leer mij het zelf te doen. Studenten hebben je ondersteuning hard nodig, maar het is je doel om ze steeds zelfstandiger te maken.’

Co-teaching in de praktijk
‘Als je zelf in de opleiding pleit voor maatwerk en differentiatie in de groep, is deze manier van werken ook meteen een goede manier om te laten zien hoe co-teaching in de praktijk werkt’, vindt Anouk.‘Je spiegelt je collega in de les. Het is geen toneelstuk, maar je verdeelt de rollen wel. Je zegt tijdens de les tegen elkaar: dat zeg je nou wel, maar wat als je het nou eens vanuit deze hoek bekijkt? Wat vind je daarvan? Studenten leren heel veel van deze manier van lesgeven en waarderen het ook heel erg.’

Een ander voordeel is dat de docenten de taken kunnen verdelen. ‘Dat scheelt een hoop tijd, omdat we samen kunnen voorbereiden en nabespreken. Dat werkt snel en efficiënt. Hierdoor kom je er samen vaak snel uit, zonder dat je anderen daarbij betrekt of je vraag uitzet bij andere collega’s.’Wat in de praktijk betekent dat de docenten meer aandacht kunnen geven aan studenten met moeilijke vragen. ‘Niemand heeft overal verstand van. We hebben drie afstudeerrichtingen: leren, gedrag en begeleiden. Zelf zit ik bij leren. Ik weet ook wel het een en ander van gedrag en begeleiden, maar ik ben daar geen specialist in. Dus dan is het fijn als er een collega bij is die daar meer van weet.’

Borging
Het is ook een borging van de kwaliteit, stelt Anouk. ‘Je houdt elkaar scherp: want zeggen we het goede tegen onze studenten? En als er in de les eens wat misloopt, dan is het fijn als je collega bij kan springen. Maar het is ook fijn dat je na de les even na kunt praten over een student die een grote stap heeft gezet: “Hoorde je wat ze zei, dat ze dit nu wel durfde? Mooi hè.” Ik kan me gewoon niet meer voorstellen dat ik dit alleen zou doen.’